Dla określonych parametrów pompy, przy tej samej mocy, nie ma znaczenia czy będzie ona napędzana silnikiem jednofazowym, czy trójfazowym – parametry wyjściowe pompy będą takie same. Nominalna wartość napięcia zasilania dla silnika jednofazowego wynosi 1x230V; dla silnika trójfazowego – 3x400V.
Z reguły silniki asynchroniczne jednofazowe buduje się na moce nie przekraczające 2,0 kW. W takim napędzie w celu wytworzenia początkowego momentu rozruchowego stosuje się kondensator rozruchowy. Z tego powodu jednofazowe zasilania pomp głębinowych wymagają dodatkowej skrzynki rozruchowej z kondensatorem i zabezpieczeniem przeciążeniowym.
W silniku trójfazowym początkowy moment rozruchowy jest wielokrotnie większy, niż w silniku jednofazowym, co zmniejsza ryzyko utknięcia silnika w trakcie rozruchu. Taki napęd równomiernie obciąża sieć zasilającą użytkownika, gdyż prądy pobierane rozkładają się symetrycznie na trzy fazy zasilania. Tymczasem silnik jednofazowy pobiera z jednej fazy zasilania prąd około 3 razy większy niż tej samej mocy silnik trójfazowy.
W sieci trójfazowej zdarza się zanik fazy lub asymetria zasilania (często jest to nadpalone jedno pole stycznika lub wyłącznika zwarciowego), wtedy silnik trójfazowy jest szczególnie narażony na uszkodzenie (spalenie) wskutek przeciążenia. Stosuje się układy zabezpieczające: przed zanikiem fazy, asymetrią zasilania, przeciążeniem. Zaletą zasilania jednofazowego jest to, że nie wymaga ono zabezpieczenia przed zanikiem fazy. W razie tego typu awarii silnik jednofazowy nie pracuje – nie ma zasilania.
Zasilanie pompy głębinowej z silnikiem trójfazowym prowadzone jest przewodem czterożyłowym – od miejsca zasilania do pompy. W przeciwieństwie do pompy z silnikiem jednofazowym, który jest zasilany od stanowiska zasilania do skrzynki rozruchowej przewodem trzyżyłowym i od skrzynki rozruchowej do pompy przewodem czterożyłowym.